Sosny

Wszyscy którzy uważali , że będę tęsknić za Włochami ,mieli rację.
Gdy pierwsze emocje opadły, gdy opisałam to co wydawało mi się najważniejsze, przypomniałam sobie, o innych rzeczach  , może mniej ważnych, może mniej rewelacyjnych ale takich które , zwróciły moją uwagę. Zadziwiły mnie .
To drzewa.
Tak drzewa, a dokładniej sosny.

                                           Nasz las sosnowy.

                           Do takiego widoku jesteśmy przyzwyczajeni.

              Nawet z daleka poznamy , że te  drzewa to sosny.

                                                  Bardzo wysokie, smukłe.

                  Na zdjęciu młoda sosenka,  z naszego osiedla, Już jest smukła im wyżej tym węższa.
                   
                 Na dolnym zdjęciu również młoda sosna ale z ulicy we włoskim  miasteczku .

                             Wygląda jakby  ją poobcinano, żeby nadać jej kulisty kształt.

Przyznaję , nie odrobiłam lekcji  wyjeżdżając do Włoch . Owszem wiedziałam ,że rosną tam sosny pinie. Nie przypuszczałam jednak, że  mają zupełnie inny kształt niż  nasze sosny.
Nie mogłam się nadziwić, że z daleka przypominają latające talerze.

A z bliska ,wyglądają tak jakby olbrzymia kosiarka  wyrównała je wszystkie.

    Wiem oczywiście ,że to klimat decyduje o przyrodzie , że we Włoszech słońce, świeci prawie zawsze, a deszcz pada dużo rzadziej niż u nas. Ale i tak kształt sosen wydał mi się bardzo dziwny.

                                                          Uliczka we Włoszech, wzdłuż której rosną sosny.

                     U nas ulice i alejki obsadzone są zawsze drzewami liściastymi.                                     

Dziś myślę,że za mało przyjrzałam się tamtym roślinom, że za mało wiem o klimacie we Włoszech a jeszcze mniej o ludziach tam mieszkających.